Լայմըն Ֆրենք Բաում
Չափազանց Խոշորացվածի պատմությունը

-Պատմությանս սկզբում պետեք է խոստվանեմ, որ ես սովորական Գլուխկոնծի – Բզեզ եմ ծնվել, – սկսեց պատմել արարած՝ անմիջական ու ընկերական ձայնով, – ես օգտագործում էր ձեռքերս ու ոտքերս, որպեսզի սողայն քարերի տակ կամ թաքնվեի խոտերի արմատների տակ սնվելու համար ինձնից փոքր միջատների փնտրելու։ Ցուրտ գիշերները փայտացնում էին ինձ, քանի որ ես հագուստ չունեի, բայց ամեն առավոտ արև տաք շողերն ինձ նորից կյանք էին տալիս ու վերագանգնում իմ եռանդը։Դա գոյթյուն քարշ տալ էր, բայց, եկեք հիշեն, որ դա է բոլոր Գլուխկոնծի-Բզեզների ու Երկիրը բնակեցնող մնացած փոքրիկ արարածների ճակատագիրը։Սակայն ինձ ավելի ճոխ բախտ էր վիճակված։ Օրերից մի օր ես սողացի մի գյուղական դպրոցի մոտ։Աշակերտների միալար բզզոցները շատ հետաքրքրեցին ինձ, որտեղ շողշողացող խարույկով օջախի դիմաց գրասեղանի մոտ, նստած էր ուսուցիչը։Ոչ ոք չնկատեց ինձ նման փոքրիկ կենդանում։Երբ նկատեցի օջախն ավելի տաք էր , քան արևի շողերը , որոշեցի ապագա տունս դրա մոտաքայքում հիմնել։Երկու տախտակների արանքում մի հարմարավետ բույն հիմնեցի ու շատ ամիսներ այնտեղ թաքնվեցի։Պրափեսոր Ամենագետը , անկասկած , Օզի երկրի ամենա հայտնի գիտնականն է։ Ես լսում էի նրա բոլոր դասախոսությունները։