Օզի սքանչելի երկիրը

Լայմըն Ֆրենք Բաում

Թիփը կախարդության փորձ է անում


Թիփը, լինելով տեսքով փոքրիկ ու նուրբ, ամաչում էր, երբ իրեն <<հայրիկ>> էր անվանում բարձրահասակ, անփույթ, դդմագլուխ մի մարդ , բայց դա հերքելը կպահանջեր ևս մի երկար ու հոգնեցուցիչ բացատրություն, ուստի նա բոխեց թեման կտրուկ հարցնելով ․
-Հոքնա՞ծ ես ։

-Իհարկ է ոչ ,- պատասխանեց նա , – բայց ․․․,-շարունակեց մի պահ դաթարից հետո ,-բայց միանգամայն համոզված եմ , որ եթե շարունակեմ քայլել, իմ բայտե հոդերը դուրս կնկնեն։ Թիփը մտածեց, որ ճիշտ է ասում։Նա սկսեց փոշմանել , որ փայտե վերջություներն ավելի ուշադիր ու զգուշորեն չեր ամրացրել։բայց ինչպես կարող էր իմանալ, որ Մոմբին վախեցնելու համար ստեղծված խրտվիլակը հին թղթե տուփի միջի կախարդական փոշու շնորհիվ կյանքի կբերվի։ Եվ նա դադարեց նախատել ինքն իրեն ու սկսեց մտածել, թե ինչպես կարող է ուղղել ջեքի թույլ վերջույթների թերութույնները։Նրանք հասան մի անտառի , և տղան նստեց մի հին սղոցելու համար նախատեսված իշոտնուկի վրա, որն ինչ -որ հայտահայտ էր այդտեղ թողել։
-Ինչու չես նսում ,-հարցրեց նա Դդմագլխին։
-Հոդերս չեն լարվի՞,-հարցրեց նա։
-Իհարկե ոչ ,-ասաց տղան։

Ջեքը փորձեց նստել, բայց հենց թեքվեց,աղմուկով այնպես վայր ընկավ , որ Թիփը վախեցավ , թե նա ամբողջոին կոտրվեց։Նա նետվեց խրտվիլակի մոտ ու նրան բարձրացրեց վոտքերի վրա, ուղեց ոտքերը և ձեռքերը, ապա շոյեց գլուխը , որպիսզի տեսնի կոտրվել է թե ոչ։Սակայն Ջեքը , կարծես լավ էր և Թիփը նրան ասաց․
-Սրանից հետո ավելի լավ է կանգնած մնաս։Էդպես ավելի ապահով է։

-Շատ լավ, սիրելի հայրիկ ,- ժպտալով պատասխանեց Ջեքը։
Թիփը նորից նստեց։Դդմագլուխը հարցրեց

-Այդ ինչի վրա ես նստել։

-Իշուկ է ,-պատասխանեց տղան։

-Իշուկն ի՞նչ է ,-հարցրեց Ջեքը։

-Իշուկը։Իշուկի երկու տեսակ կա, -պատասխանեց Թիփը։

Չիմանալով , թե ինչպես բացատրել։

-Առաջինը ունի չորս ոտք գլուխ ու պոչ։
Նա մոտ մեկ րոպե մտածեց, ո, քանի որ թփի հետևից ուշադիր տեսել էր ծեր կախարդուհու բոլոր շարժումները ու լսել բոլոր բառերը , հավատացած էր, որ կարող է անսխալ կրկնել դրանք։Նա սկսեց պղպեղի տուփից կյանքի փոշին իշոտնուկի վրա լցնել։Ապա բարձրացրեց ձախ ձեռքը ճկույթը վեր ուղղված, ու ասաց․
-Վիաու։
-Ինչ է դա նշանակում, սիրելի հայրիկ ,-հետաքրքրասիրությամբ հարցրեց Ջեքը։
-Չգիտեմ, -պատասխանեց Թիփը։
Հետո նա բարձրացրեց աջ ձեռքը բութը վեր պարզեց ու ասաց․
-Թիաու։
-Իսկ սա ինչ է հարցրեց -հարցրեց Ջեքը։
-Դա նշանակում է , որ պետքե լռես ասաց տղան։
Թիփը բարձրացրեց երկու ձեռքերը ու բոլոր մատերը և ասեց․
-Փիաու։
Հանկարծ իշոտնուկը շարժվեց, ձգեց ոտքերը, հորանջեց իր դուրս ընկած բերանով ու թափահարեց մեջքի կախարդական փոշու հատիկները։ Մնացած կախարդական փոշին ասես իշուկի մարմնի մեջ անհետացած լիներ։
-Լավ է,-բացականչեց Ջեքը, մինչդեռ տղան ապշած նայում էր, դու շատ խելացի կախարդ ես, սիրելի հայրիկ։

Leave a Reply